En nu is daar de Stamppotbijbel. Van Werner Drent. En raad eens wat? Een juweel. Ook die oude vertrouwde maar daarnaast heel veel nieuwe gerechten. Vraag maar aan Sinterklaas of Zwarte Piet die in je schoentje wil stoppen.

Afgelopen zaterdag in de Volkskrant.

Op vrijdag 9 november, aan de vooravond van de Kookboekenweek 2018, wordt Het Gouden Kookboek uitgereikt, de prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige kookboek van het voorgaande jaar. Voor vijf kookboekenschrijvers wordt het een spannende tijd: hun kookboeken maken kans Het Gouden Kookboek 2018 te winnen. Kookfan Gijs Staverman maakte op 10 oktober in Gijs 2.0 op NPO Radio 2 de nominaties bekend

Na het succes van de kookbijbels verschijnt er dit jaar de eerste landenbijbel 'De bijbel van de Franse keuken' van Alain Caron. In in een strakke vernieuwde vormgeving slaan de kookbijbels een nieuwe weg in. 

Het lijkt net of ze ruzie hebben, zo verhit en vol passie gaat het eraan toe. Dat komt omdat dé Italiaanse keuken eigenlijk niet bestaat. Italië bestaat als staat pas sinds 1870, daarvoor was het een ratjetoe van landen en kleine staatjes. Maar wat dit bijeengeraapte zootje deelde, was een culinaire traditie. Recepten die van moeder op dochter werden overgedragen. Elke streek, elk dorp en iedere familie heeft zijn eigen tradities, en o wee als je die in twijfel trekt.

Dat vroeg mijn kookgrage moeder mij vroeger weleens. ‘De Italiaanse’, antwoordde ik steevast. Als kind leek mij deze keuken met pizza, pasta en goddelijke gelato eentje die nooit zou gaan vervelen. Nu, enkele decennia later, zou ik dit antwoord niet meer zo geven. Ik kook de hele wereld over. Soms heb ik zin in paella, soms in pittige saté’s, soms in stevige Marokkaanse troostsoep. Hoewel ik nog steeds dol ben op Italiaans eten, is er zoveel meer bij gekomen. Het zijn gerechten en smaken die ik voor geen goud zou willen missen.

Ja, echt: over wild. Het is het meest natuurlijke vlees, eigenlijk het ultieme scharrelvlees. Dit is dan ook hét boek voor mensen die hun eten serieus nemen, graag zelf koken en dan bij voorkeur kiezen voor ingrediënten die biologisch, natuurlijk, puur, lokaal en  seizoensgebonden zijn. En uiteraard voor de jager die het zelf geschoten wild het liefst zo lekker mogelijk op tafel wil krijgen.